در چنین حالتی، کودک یاد می گیرد که با فشار آوردن بیشتر و “پایداری” در رفتار بد خود، می تواند پدر یا مادر و با کودک دیگری را مجبور به عقب نشینی یا تسلیم در برابر خود کند. کودک آن قدر رفتار ناخوشایند از خود نشان می دهد تا بزرگ تر خود را تسلیم کند و یا باعث شود که او را تهدید و یا در نهایت تنبیه نمایند.
متاسفانه، والدین نیز با عقب نشینی از مواضع خود پاداشی دریافت می کنند، زیرا والدین با این کار کودک، دست کم برای مدت کوتاهی، از فریاد زدن و جیغ کشیدن دست می کشند. وقتی که هر دو طرف، یعنی کودک و والدین، با الگوی رفتاری خود به یکدیگر پاداش می دهند، این رفتار بارها تکرار می شود.
کودکان پرخاشگر، که مشکلات رفتاری شدیدی دارند، اغلب در رابطه با دیگران از همین الگوی “تشدید فشار” استفلده می کنند.
