روان نیوز

پدر و مادر باشید نه بادیگارد

اگر چه همه والدین با شوق و ذوق تمام سعی می‌كنند فرزندی شاد، سالم و موفق پرورش بدهند اما متاسفانه بسیاری از والدین در این راه زیاده‌روی می‌كنند و از حد می‌گذرند. اینگونه والدین بیشتر نقش محافظ و بادیگارد را برای فرزندشان دارند؛ آنها به‌شدت خود را درگیر زندگی كودكان خود می‌كنند و اجازه انجام هیچ كاری را به آنها نمی‌دهند.

در واقع این والدین درست مانند یك پروانه اطراف فرزند خود پرواز می‌كنند، همواره او را زیر نظر دارند و با بروز هر مشكلی سریعا خودشان را به محل حادثه می‌رسانند. كودكان این والدین چه در حال تماشای تلویزیون باشند یا در حال بازی كردن با دوستان یا انجام تكالیف مدرسه، سایه پدر و مادر خود را بالای سرشان می‌بینند. این وضعیت تا آنجا ادامه پیدا می‌كند كه این بچه‌ها حتی در روز اول دانشگاه هم همراه پدر یا مادرشان سر كلاس درس حاضر می‌شوند.

پدر و مادرانی که 24 ساعته ، در هرکاری، سایه به سایه همراه کودکشان هستند، و اجازه رشد و تجربه کردن را به او نمیدهند، فرزندانی لوس و به شدت وابسته تربیت میکنند .از آنجایی كه این بچه‌ها در دوران كودكی اجازه امتحان كردن بسیاری از بازی‌ها و سرگرمی‌ها را نداشته اند، با رسیدن به دوره نوجوانی و جوانی شخصیتی عقده‌ای و افراطی از خود نشان می‌دهند. . این افراد فرصت لذت بردن از دوران كودكی خود را نداشتند و مرتب باید در كلاس‌هایی كه والدین‌شان برای آنها ثبت‌نام كرده بودند، شركت می‌كردند اما اكنون كه آنها استقلال بیشتری دارند دیگر توانایی كنترل خود را ندارند و ممكن است دست به انجام هر كار خطرناكی بزنند تا كمبودهای چند سال پیش را جبران كنند.

یكی از جدی‌ترین مشكلات كودكان وابسته_به_والدین این است كه آنها نمی‌توانند به درستی با شكست كنار بیایند. این كودكان معمولا هنگام امتحانات تقلب می‌كنند یا نمرات‌شان را از والدین خود پنهان می‌كنند. شكست در ذهن این كودكان درست مانند یك گناه بسیار بزرگ و نابخشودنی شكل می‌گیرد و مادران نقش زیادی در پرورش این عقیده نادرست دارند.

مطالعات نشان می‌دهد، هم پسران و هم دختران وابسته به پدر و مادر با احتمال بیشتری نسبت به كودكان دیگر ممكن است به‌خودشان آسیب وارد كنند، دچار ناهنجاری‌های تغذیه‌ای شوند و از نداشتن اعتماد به نفس و حس ترس رنج ببرند. به‌طور متوسط 20 درصد از كودكان دارای والدین محافظ هستند كه البته تعداد دختران بیشتر از پسران است. اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم، نزدیك به 13 درصد از والدین دختران و 7درصد از والدین پسران به‌شدت كودكان خود را زیر نظر دارند و در همه امور مربوط به آنها دخالت می‌كنند.

روانشناسان متوجه شدند حمایت و حفاظت بیش از اندازه والدین به فرزندانشان باعث ناامیدی، احساس ترس و عصبی شدن آنها می‌شود و حس مسئولیت_‌پذیری آنها را نابود می‌كند. آنها هیچ وقت به تنهایی و به طور #مستقل قادر نخواهند بود زندگی خود را مدیریت کنند و منتظر حمایت دیگران می مانند.

وقتی كودك بزرگ می شود

از خصوصیات اصلی كودكان ،مادران محافظ این است كه آنها معمولا از لحاظ احساسی كاملا نابالغ و رشد نیافته هستند. آنها نمی‌دانند چگونه باید احساسات‌شان را بیان كنند، تصمیمی بگیرند و برای خود برنامه‌ریزی كنند. آنها دارای هوش_هیجانی ضعیفی هستند. در بسیاری از مواقع این افراد شاهد خورده شدن حقشان توسط دیگران هستند و جرات اعتراض كردن به دوستان و همكاران خود را ندارند.

معمولا این اشخاص به‌شدت تحت‌تاثیر دیگران قرار گرفته و از خود اراده‌ای ندارند، زیرا همیشه این پدر یا مادر بوده كه به جای بچه‌ها حرف زدند و حقشان را گرفته‌اند. از آنجایی كه این كودكان به‌شدت به مادر خود وابسته‌اند، بعد از ازدواج هم با مشكل مواجه می”‹شوند و معمولا كارشان به مشاور، دادگاه‌های خانواده و حتی طلاق می‌كشد.

فرزندان، والدین محافظ دوستان زیادی ندارند، زیرا پدر و مادر هستند آنها را به شدت محدود میکنند. از آنجایی كه این والدین معمولا وسواس زیادی برای ارتباط فرزندشان با افراد غریبه دارند، حداكثر اجازه می‌دهند كودكشان یك یا 2 همبازی داشته باشد. در مواقع بسیاری دیده شده مادر این كودكان هنگام بازی در كنار فرزندشان حضور دارند و این موضوع باعث خجالت و ناراحتی آنها می‌شود. در واقع باید گفت تنها دوستان این كودكان، پدر و مادر یا حداكثر خواهر و برادر آنها هستند.

ما نمی گوییم که فرزندتان را به امان خدا رها کنید و اجازه دهید هر کاری دوست دارد انجام دهد . نه. شما باید با نظارت غیر مستقیم به فرزند خود اجازه دهید گاهی خود در کارهایش تصمیم بگیرد، تجربه کند و شکست بخورد ، نباید همیشه نقش فرشته نجات را برای او بازی کنید.

تحقیقات بلندمدت روی مادران 18 تا 49 ساله نشان می‌دهد، درصد زیادی از این زنان به افسردگی دچار می‌شوند. تقریبا یك‌چهارم مادران به‌شدت از وظیفه نگهداری از فرزندان خسته می‌شوند و این طور تصور می‌كنند كه آنها نمی‌توانند مادر خوبی باشند. استرس و نگرانی از خصوصیات اصلی مادران محافظ است، زیرا آنها همیشه باید خود را جای فرزندشان بگذارند و همه مسئولیت‌های او را انجام دهند.