روان نیوز

نوزادان و کودکان نوپا

سه سال اول زندگی کودک از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا در این مدت بنیاد رشد کودک در زمینه های مختلف گذاشته می شود. رشد جسمی، شناختی، زبانی، اجتماعی و عاطفی کودکان به طور چشمگیری تحت تاثیر تجربیات اولیه آن ها قرار می گیرد. نوزادان در اولین سال زندگی خود باید حس مهم و اساسی اعتماد به مراقبان و محیط را در خود پرورش دهند. یعنی نوزاد باید دنیایی مثبت و گرم و قابل پیش بینی را تجربه کند که در آن درد و ناراحتی در کمترین حد است. چهار جنبه اصلی مراقبت از کودک در ایجاد و پرورش حس امنیت در او در اولین سال زندگی موثر است : آیا نیازهای اساسی کودک به غذا تامین می شود؟ آیا کودک محبت و تماس های جسمانی کافی دریافت می کند؟ آیا ارتباط عاطفی تنگاتنگی با مراقب اصلی خود ایجاد می کند؟ آیا محیط کودک به اندازه کافی برای او انگیزه ایجاد می نماید؟

نوزادان وقتی دنیای مثبت و بدون خطری را تجربه می کنند که هنگام گرسنگی به آنان غذا داده شود و سایر نیازهای جسمانی آنان تامین گردد، تماس های جسمانی گرم و محبت آمیز فراوانی را از طریق در آغوش گرفتن، بغل کردن، تکان دادن و صحبت کردن دریافت کنند و ارتباطی عاطفی با مراقب خود، که معمولا مادر است، برقرار نمایند. در چنین فضایی رشد کودکان در سال های اول زندگی به آرامی ادامه می یابد.

از هنگام تولد تا دوران نوجوانی، رشد کودکان به صورت تعدادی مراحل نسبتا قابل پیش بینی ادامه دارد. رفتارها، مهارت ها و توانایی های جدید، مانند یادگرفتن نحوه چهار دست و ما رفتن، راه رفتن و صحبت کردن، در طی دو سال اول زندگی در بیشتر کودکان به صورت الگویی قابل پیش بینی و کم و بیش منظم پدیدار می شود. نوزادان زندگی خود را با تعدادی بازتاب های اولیه آغاز می کنند.به عنوان مثال اگر گونه یک طرف صورت کودک را با انگشت به آرامب لمس کنید، نوزاد به زور ناخودآگاه سر خود را به آن طرف می گرداند. این بازتاب ارزش حیاتی زیادی دارد، زیرا به نوزاد کمک می کند تا نوک سینه مادر یا سر شیشه را هنگام شیر خوردن پیدا کند. با وجود این قبیل بازتاب ها، نوزاد انسان برای زنده ماندن به توجه و سرپرستی افراد بزرگسال احتیاج دارد، طی 8 تا 10 ماه اول زندگی بیشتر وقت کودک صرف خوردن، خوابیدن و یاد گرفتن مهارت های حرکتی بنیادی، مانند لگد زدن، و بررسی کردن محیط اطراف خود می شود.

کودک در نیمه دوم اولین سال زندگی خود یک انسان اجتماعی واقعی می شود. این دوره برای والدین بسیار هیجان انگیز است، زیرا کودکان نسبت به افراد و اشیای اطراف خود بسیار حساس تر می شوند، صورت و صدای والدین خود را تشخیص می دهند و لبخند زدن، غان و غون کردن و ارتباط برقرار نمودن را آغاز می کنند. آنان اکتشافات مهیج زیادی می کنند از قبیل آموختن چهار دست و پا رفتم، بررسی کردن محیط و کنجکاو شدن نسبت به دنیای پیرامون خود. این دنیا شامل انسان ها، صداها، نورها، بوها و اشیایی است که از لحاظ شکل، اندازه و جنس با هم متفاوتند، کودکان به تدریج وابستگی کمتری نسبت به والدین خود پیدا می کنند و اگرچه هنوز هم تمامی روز در کنار پدر و مادر هستند، می توانند مدت طولانی تری خود را مشغول کنند.

دو سال اول زندگی بسیار مهم است، زیرا توانایی های کودک دستخوش تغییرات نسبتا سریع و چشمگیری می شود. رفتارهای واکنشی ساده، مانند مکیدن، به تدریج جای خود را به رفتارهای هدفمند و پیچیده تری می دهد مانند چهار دست و پا رفتن، راه رفتن، بدون کمک دیگران غذا خوردن و صحبت کردن. کودکان از طریق تعامل و ارتباطات روزمره با اعضای خانواده رفتارهای اجتماعی متعددی را می آموزند از قبیل لبخند زدن، غان و غون کردن و خندیدن. کودکان می آموزند که از طریق ردیابی کردن (نگریستن و دنبال کردن)، به دهان گذاشتن و لمس کردن، اشیای موجود در محیط پیرامون خود را کشف کنند و درست در همین زمان است که پایه های اساسی هوش انسان و قابلیت حل مشکلات ریخته می شود.

ادامه دارد…..

✳️ #کتاب_برای_همه_پدرها_و_مادرها
❇️ #متیو_ساندرز_ترجمه_نوشین_شمس
#دامهایی_که_والدین_در_آنها_گرفتار_میشوند