عوامل_موثر_در_پیشرفت_مشکلات_رفتاری_در_کودکان
عوامل_موثر_در_پیشرفت_مشکلات_
? قسمت سوم :
در مقايسه با دستورهاي واضح و مشخص، كودكان به دستورهاي كه به صورت سوال مطرح مي شود توجه كمتري دارند. به عنوان مثال مادر يا پدرم ممكن اين به كودكش بگويد : “جمي، دوست داري الان برويم حمام؟” اين دستور غير مستقيم بيان مي كند كه كودك مي توتنز انتخاب كند. پدر يا مادر با طرح اين نوع دستور به نحوي نشان داده است كه كودك حق انتخاب دارد، در صورتي كه واقعا چنين منظوري نداشته است، زيرا وقتي كه كودك پاسخ مثبت نمي دهد، او پافشاري مي كند. در واقع اين ها دستورهاي است كه در قالب سوال مطرح مي شود. اگر والدين واقعا مي خواهند به كودكانشان حق انتخاب بدهند، بايد خود را براي شنيدن پاسخي مانند “نه، ممنونم مامان” با “نه، دوست ندارم او هم بازي كند” آماده كنند.
بعضي از والدين هنگامي كه مي بينند فرزندشان كار نادرستي انجام مي دهد، اسم او را صدا مي زنند، كمي مكث مي كنند و بعد قيافه اي احمر به خود مي گيرند. حال اگر كودك سه اشتباه انجام داده باشد، مثلا پريدن روي كاناپه، اذيت كردن خواهرش و كتك زدن برادرش، مشخص نمي شود كه مادر با پدر كدام رفتار كودك را مشكل آفرين و كدام را قابل قبول تر مي داند.به طور كلي، كودكان از دستورهاي مبهم بيشتر سرپيچي مي كنند تا دستورهاي روشن و واضح.
تأثير بك دستور هم به لغاتي كه از آن ها استفاده مي شود و هم به زبان بدن بستگي دارد، از قبيل حالت چهره، نگاه كردن به صورت كودك، نزديك يا دور ايستادن از كودك، با حالت خاصي ايستاده و قيافه گرفتن و لحن و آهنگ صدا. بعضي از والدين به سرعت مي فهمند قبل از اين كه به كودك دستوري بدهند بهتر است او را بين دوستان خود نگه دارند، به چشمانش نگاه كنند و از فاصله دور سرش فرياد نكشند. براي كودك سرپيچي از دستورهايي كه از راه دور داده ميشود، بسيار راحت تر است.
#دامهایی_که_والدین_در_آنها_