فردی

عمق جهل و رنج زندگی : تاب فهم

عمق جهل و رنج زندگی : تاب فهم

آیا آدمی تاب فهم عمق جهل و رنج زندگی خود را دارد؟ علم و تاریخ گواهی می دهند که نه.

پس می افتیم اگر عمق خود را ببینیم و بفهمیم. تاب ” شناخت خود را نداریم.

خودشناسی لازمه ی زندگی است، اما ظرفیت بشر در این کار محدود است. چراغ خودشناسی باید روشن باشد، اما با انتظاری واقع بینانه.

گاهی این واقع بینی در انسان مدرن به اینجا انجامیده که موانع موفقیت و ثروت را موضوع خودشناسی خود قرار دهد.

از جمله اینکه به جستجوی راه های غلبه بر تنبلی و انجام تکالیف و خلاقیت به قصد موفقیت برآید و بکوشد از طریق این نوع خودشناسی به موفقیت دست یابد اینجاست که قورباغات را قورت بده نوشته می شود:

تجسمی برای دست یافتن به موفقیت که در آن فشاری منزجرکننده، که به قورت دادن قورباغه تشبیه شده است، مجاز شمرده می شود! جستجوی موفقیت تا سرحد خود_آزاری!

این انعکاسی از افت و خیز امید برای شناخت خود در طول تاریخ است. اما به هر حال این امید هیچ گاه کامل از دست نرفته است و نخواهد رفت و تنور خودشناسی آدمی همواره گرم خواهد ماند.

او می داند با تمام جهل و رنجش، هم شریف است و باید شناخته شود، هم بهبودزندگی اش در گرو خودشناسی است.

منبع من به روایت من
نوشته نیما قربانی