روش های خانواده درمانی ساختاری
روش های خانواده درمانی ساختاری
در خانواده درمانی ساختاری از روش های مختلفی استفاده می شود که به مواردی اشاره می شود :
1- درمانگر خود را با وضعیت روانی غالب در خانواده هماهنگ می کند :
برای این منظور , از استقلال زیر مجموعه ها و همبستگی اعضای خانواده حمایت می کند و شیوه ی ارتباط خانوادگی را می پذیرد .
2- درمانگر با تغییر در ساختار خانواده آن را بازسازی می کند :
برای این منظور از طریق اتحاد با بعضی از اعضای خانواده در مقابل اعضای دیگر و استفاده از ابتکارات دیگراقدام می کند .
3- جایگزین کردن کلمات و جملات جدید با مفهوم مثبت به جای سرزنش کردن و مفاهیم منفی دیگر .
4- درمانگر به خانواده می پیوندد تا تعاملات اعضای خانواده را تشخیص دهد و براساس آن طرح درمانی بریزد .
5- درمانگر برای شناخت ساخت خانواده در زمینه مرزها , جبهه گیری ها و قدرت در خانواده به بررسی می پردازد تا بفهمد چه کسانی در درون خانواده قرار دارند و بالاخره تصیم گیرنده ی نهایی کیست ؟
6- درمانگر قبل از طرح یک اقدام ساختاری باید در 3 مورد بررسی کند :
1- فقر یا غنای کارکرد خانواده .
2- انعطاف پذیری یا خشکی خانواده .
3- وحت یا عدم وحدت در خانواده .
7- خانواده درمانی ساختاری براین نظر استوار است که خانواده یک سلسله نظام ساختاری است , یعنی نظامی با سطوح و خرده نظام های گوناگون .
8- مشکلات خانواده های پریشان با خصوصیات خرده نظام ها رابطه دارد و ممکن است به حد و مرز ها مربوط باشد .
باشد .
9- ترتیب نشستن اعضای خانواده در جلسات درمان .
10- تاکید براستفاده از روش آینه ی یک طرفه .
11- پیوستن درمانگر به خانواده سیستم درمانی جدیدی را بوجود می آورد که خود این سیستم بر رفتار اعضای خانواده تاثیر می گذارد
12- در خانواده درمانی ساختاری , درمانگر با تغییر دادن رابطه ی بین فرد و محیط آشنایی که در آن عمل می کند , ادراک و تجارب ذهنی بیمار را تغییر می دهد .