روان نیوز

روانشناسی خود self

کوهات سلف را به معنی کلی دنیای درونی و بیرونی فرد در نظر می گیرد و عنوان می کند که سلف نوعی آگاهی و تجربه فردی است که دارای انسجام مکانی و تداوم زمانی است. سلف همان چیزی که زمانی که فرد خاطره ای از گذشته نقل می کند می گویید من در گذشته این تجربه را داشته ام و باعث می شود که فرد از تجارب گذشته اش منفک نشود ( از لحاظ مکانی منسجم و در طول زمان تداوم دارد).
سلف در رفتار فرد ابتکار عمل را بدست میگیرد و در عین حال تحت تاثیر دنیای بیرون قرار میگیرد.
به طور کلی سلف دارای 4 مولفه یا بخش است:

1. سلف هسته ای (nuclear self ): ما با “سلف هسته ای” به دنیا می آییم. منظور از “سلف هسته ای” یک توانمندی بنیادین و یک نیاز بنیادین برای دیده شدن و مورد توجه قرار گرفتن و نیاز به برآورده شدن نیازهایمان است. کودک به واسطه این “سلف هسته ای” خودش را می شناسد و می فهمد که چه می خواهد. مثلا وقتی گریه می کند میداند که شیر می خواهد.

2. سلف بصری ( visual self ): تصویری است که کودک به واسطه والدین از خودش می بیند. یعنی من به واسطه والدین چگونه منعکس می شوم؟، والدین مرا چگونه می بینند؟

3. سلف یکپارچه (cohesive self ): از ترکیب “سلف بصری” و “سلف هسته ای” حاصل می شود. هرچقدر آنچه را که سلف فرد و فهمی که از خود دارد با تصویری که از دنیای بیرون نسبت به خویش می گیرد بهم نزدیک باشد سلف یکپارچه تری خواهد داشت. ولی هرچقدر فاصله بین این دو از هم زیاد باشد به روان فرد آسیب وارد می شود. یعنی فرد تصویری از خویش دارد ولی والدین تصویر دیگری از او ارائه می دهند.

4.سلف خودبزرگ بین (grandioes self ): اساسا به این معناست که فرد نیاز دارد تا از طرف دیگران تایید شود. و شکل گیری این بخش از سلف نیاز به زمان دارد. کوهات “سلف خود بزرگ بین” را به عنوان بخشی از فرایند رشد نرمال می دانست و معتقد بود پاتولوژی زمانی رخ می دهد که بخش “والا و خود بزرگ بین”(grand ) سلف از بخش “حقیر” (humble) آن به طور کامل از هم جدا شده باشند.
چنانچه سلف فرد در فرایند رشد تایید دیگران را به اندازه کافی دریافت نکند از طریق فانتزی این نیاز را تامین می کند.
در طول فرایند رشد فرد باید بتواند از فانتزی به سمت واقعیت حرکت کند. افرادی که پاتولوژی آنها بیشتر است طبیعتا از فانتزی خارج نمی شوند و به سمت واقعیت حرکت نمی کنند. به همین دلیل دائماً در جستجوی ابژه هایی هستند که این تایید را به آنها بدهند و اگر در دنیای بیرون تایید را دریافت نکنند به فانتزی پناه می برند.
از این رو توصیه کوهات برای درمان بیماران خود بزرگ بین؛ تحمل و نشستن روانکاو با این بخش از سلف بیمار و تلاش در جهت ترکیب مجدد “سلف خودبزرگ بین” و “سلف واقع بین” است.