روان نیوز

دلبستگي و تأثير خانواده بر آن

مقدمه
بنابر نظریه‌های روانکاوی و کردارشناسی ، احساس درونی محبت و ایمنی که از رابطه دلبستگی سالم حاصل می‌شود، به تمام جنبه‌های رشد روانی کمک می‌کند. بررسی طولی گسترده‌ای ، هماهنگ با این دیدگاه ، معلوم کرد کودکانی که در بچگی دلبسته ایمن بودند، توسط معلمان پیش دبستانی خود ، از لحاظ اعتماد به نفس ، شایستگی اجتماعی ، یاریگر و محبوب بودن ، عالی ارزیابی شدند.

در مقابل ، همسالان دلبسته دوری جوی آنها به صورت منزوی ، و آنهایی که دلبسته مقاوم بودند، مخرب و دشوار ارزیابی شدند. بعد از اینکه این کودکان را دوباره در 11 سالگی در اردوی تابستانی بررسی کردند، معلوم شد آنهایی که در نوباوگی ایمن بودند، روابط مطلوبی با همسالان داشتند و مهارت‌های اجتماعی آنها بهتر بود.
دلبستگی در نوباوگان چه تاثیری دارد؟
به نظر چندین پژوهشگر ، این یافته‌ها به معنی آن است که دلبستگی در نوباوگی باعث می‌شود که مهارت‌های شناختی ، هیجانی و اجتماعی ، در سال‌های بعدی بهبود یابند. با این حال ، برای اینکه از این نتیجه‌گیری مطمئن شویم، به شواهد بیشتری نیاز داریم. در بررسی‌های طولی کوتاه مدت ، نوباوگان ایمن همیشه رشد مطلوب‌تری از همسالان ناایمن خود نشان ندادند و سایر بررسی‌های دراز مدت ، قانع کننده نیستند. برخی می‌گویند پرستاری مادر و کیفیت دلبستگی در نوباوگی ، سازگاری نوجوانی و اوایل بزرگسالی را پیش‌بینی می‌کند.
چرا نتایج بررسی دراز مدت کیفیت دلبستگی هنوز روشن نیستند؟
شاید تداوم پرستاری تعیین می‌کند که آیا ایمن دلبستگی با رشد بعدی ارتباط دارد یا نه. در صورتی که والدین نه فقط در نوباوگی ، بلکه در سال‌های بعدی هم با عاطفه واکنش نشان دهند، کودکان احتمالا رشد مطلوبی خواهند داشت. در مقابل ، فرزندان والدینی که مدت به صورت بی‌عاطفه واکنش نشان می‌دهند و از این رو ، رفتارهای دوری جو ، مقاوم ، یا آشفته را بوجود می‌آورند، بیشتر در معرض خطر مشکلات تحصیلی ، هیجانی ، و اجتماعی قرار دارند.

زن و شوهرهای آمریکایی روابط بسیار صمیمانه‌ای دارند، و در شکار کردن، آماده کردن غذا ، و اوقات فراغت ، مشارکت دارند. خواهر- برادر: به رغم کاهش اندازه خانواده ، 80 درصد کودکان آمریکایی ، هنوز حداقل با یک خواهر یا برادر بزرگ می‌شوند. خواهر یا برادر نورسیده، برای اغلب کودکان پیش دبستانی ، تجربه دشواری است، زیرا فورا پی می‌برند که اکنون توجه و محبت والدین به آنها تقسیم می‌شود. آنها اغلب برای مدتی بدقلق می‌شوند و عمدا شیطنت می‌کنند، و ایمنی و دلبستگی آنها ، اگر بالای 2 سال باشند و مادر به علت مشکلات زناشویی یا روانی تحت فشار باشد، بیشتر کاهش می‌یابد.

با این حال ، دلخوری از برکنار شدن ، فقط یک جنبه از رابطه عاطفی عمیقی است که بعد از تولد نوزاد ، بین خواهر- بردارها برقرار می‌شود. در عین حال ، می‌توان مشاهده کرد که وقتی نوزاد گریه می‌کند، کودک بزرگتر او را می‌بوسد، نوازش می‌کند و می‌گوید: مادر ، او به تو احتیاج دارد، و اینها علایم پرورش دلسوزی و محبت هستند. زمانی که نوزاد 8 ماهه می‌شود، معمولا خواهر- برادرها و وقت زیادی را باهم می‌گذرانند. نوباوگان در این سن ، وقتی که مادر مدت کوتاهی غیبت می‌کند، از حضور برادر یا خواهر پیش دبستانی خود ، احساس آرامش می‌کنند. و در سال دوم زندگی ، معمولا با کودک بزرگتر صمیمی می‌شوند و در بازی به او ملحق می‌شوند.

با این حال ، مدت کوتاهی بعد از تولد نوزاد ، تفاوت‌های فردی در روابط خواهر و برادرها نمایان می‌شود و تا اوایل کودکی ادامه می‌یابد. سرشت در این رابطه نقش مهمی دارد. برای مثال ، وقتی یکی از خواهر- برادرها از لحاظ هیجانی ، عصبی یا بسیار فعال باشد، تعارض ایجاد می‌شود. تربیت نیز در این زمینه نقش دارد. معمولا مادرها نسبت به فرزندان دوم ، مثبت‌تر از فرزندان اول هستند و بیشتر با آنها بازی می‌کنند. رفتارهایی که می‌تواند در فرزند دوم ، رقابت و مشکلات رفتاری ایجاد کند. دلبستگی ایمن کودک- مادر و صمیمیت والدین با هر دو کودک ، با روابط مثبت خواهر و برادرها ارتباط دارد، در حالی که بی‌تفاوتی و بی‌اعتنایی ، با برخورد و اصطکاک خواهر و برادرها ارتباط دارد.
والدین چگونه می‌توانند به هماهنگی بین نوباوگان و خواهر- برادرهای پیش دبستانی آنها کمک کنند؟
در جدول زیر توصیه‌های مراقبتی می‌خوانید که تعیین یک زمان خاص برای فرزند بزرگتر می‌تواند مفید باشد. به علاوه مادرانی که درباره احساس‌ها و نیازهای نوباوه بحث می‌کنند، کودکان پیش دبستانی‌‌ای دارند که درباره خواهر یا برادر کوچکتر خود به عنوان فردی که خواسته و نیازهای خاص دارد، اظهار نظر می‌کنند. این گونه کودکان ، با خواهر- برادر کوچک خود خیلی باملاحظه و دوستانه برخورد می‌کنند.

توصیه

شرح
وقت بیشتری را با فرزند بزرگتر صرف کنید برای به حداقل رساندن احساس محروم شدن از محبت و توجه ، زمانی را صرف فرزند بزرگتر کنید. پدرها ، خصوصا می‌توانند از این نظر مفید باشند، به این صورت که زمان بیشتری را صرف بچه‌های کوچکتر کنند تا مادر بتواند با فرزند بزرگتر باشد.
بدرفتاری فرزند بزرگتر را با شکیبایی تحمل کنید به بدرفتاری و درخواست‌های توجه فرزند بزرگتر با شکیبایی پاسخ دهید، و بدانید که این واکنش‌ها موقتی هستند. به فرزند پیش دبستانی خود فرصت بدهید تا از اینکه پخته‌تر از نوزاد است، احساس غرور کند. برای مثال ، فرزند بزرگتر را ترغیب کنید در تغذیه کردن ، حمام کردن ، و لباس پوشانیدن نوزاد همکاری کند و اسباب بازی‌های خود را به او بدهد.
در مورد خواسته‌ها و نیازهای نوزاد بحث کنید با فرزند پیش دبستانی خود در مورد نیازها و احساس‌های نوزاد بحث کنید؛ مثلا بگویید: “او آن قدر کوچک است که نمی‌تواند برای تغذیه شدن صبر کند.