روان نیوز

مشکلات خاص دوران کودکی

گریه کردن

گریه نقشی حیاتی برای نوزادان دارد. گریه پیامی است به والدین که نشان می دهد کودک احتیاج به توجه دارد. نوزادان هنگامی که گرسنه، خیس، ناراحت و مضطرب هستند و یا هنگامی که احساس سرما می کنند یا نیاز به توجه دارند، گریه می کنند. کودکان به سرعت می آموزند که با گریه کردن می توانند به هر آنچه برایشان اتفاق می افتد، رسیدگی کنند. از آن جایی که همه والدین از شنیدن گریه کودک خود ناراحت می سوند، بیشتر آنان سراسیمه روشی را برای آرام کردن کودک مضطرب به کار می بندند. مثلا او را بلند می کنند، تکان می دهند، نوازش می کنند، برایش آواز می خوانند، او را دور اتاق می چرخانند یا شبانه سوار اتومبیل می کنند و به گردش می برند. خوشبختانه در طی اولین سال زندگی کودک و دوران نوپایی، گریه او کم کم کاهش پیدا کاهش پیدا می کند، که این در واقع خیال والدین را آسوده می کند.

از بدو تولد تا 9 ماهگی، گریه کودک در اواخر بعدازظهر و عصر اغلب به اوج می رسد. پس از طی 3 ماه اول، مقدار و نحوه گریه کردن کودک تغییر می کند. گریه های عصرانه به تدریج کاهش پیدا می کند و پس از طی یک سال اول، ماهیت گریه کودک کم کم دستخوش تغییراتی می شود.در واقع دیگر گریه پاسخی به گرسنگی و یا ناراحتی نیست، بلکه بیشتر نت اثر از تجربه هایی است که کودک به دست آورده است. به عنوان مثال برخی از کودکان برای جلب توجه دیگران گریه می کنند.

در سه ماه اول زندگی کودک، نحوه پاسخگویی والدین به گریه او از لحاظ تعداد دفعات و شدت و ضعف، با یکدیگر بسیار متفاوت است. بیشتر والدین بین 2 تا 9 دقیقه طول می کشد تا به کودک توجه کنند. والدینی که به کرات ناراحتی کودک را نادیده می گیرند، بچه هایی خواهند داشت که زیاد گریه می کنند و در 9 تا 22 ماهگی بیشتر به این کار ادامه می دهند. بنابراین راه حل مناسب برای از بین بردن گریه کودک این است که هر چه سریع تر به او پاسخ دهید. اگر مادر به پیامدهایی که حاکی از ناراحتی کودک است توجه و دقت لازم را نشان دهد، نوزاد احساس امنیت بیشتری می کند و کمتر بی حوصله و پر توقع می شود.

#کتاب_برای_همه_پدرها_و_مادرها
#متیو_ساندرز_ترجمه_نوشین_شمس
#دامهایی_که_والدین_در_آنها_گرفتار_میشوند