فردی

شکاف میان خودآگاه و ناخودآگاه از آغاز وجود ندارد بلکه باید رو به رشد نهد

شکاف میان خودآگاه و ناخودآگاه از آغاز وجود ندارد بلکه باید رو به رشد نهد!

شقاق میان خودآگاه و ناخودآگاه از آغاز وجود ندارد. بلکه باید روبه رشد نهد. در فرایند رشد، این شقاق به مثابه ی یک شکاف (به آلمانی Spaltung) میان این دو ظهور میکند . که نتیجه آن تضمین این امر است که آنچه در ناخودآگاهی حضور دارد به طور فعال از خودآگاهی رانده میشود.

در این طرح پیش آگاهی میتواند به مثابه یک میانجی عمل کند. اگر دقیق تر بگوییم ، این شیوه ی تبیین شکاف به لکان تعلق دارد ،و چیزی است که او از شرح فروید در باب (( شکافتن من (ego) در فرایند تدافع )) اخذ کرد و گسترش داد.
در شرح روانکاوانه ، همین شکاف است که اجماع بشری را ممکن میکند.

■اگر ناخودآگاهی در میان نباشد ، دیگر هیچ تقابلی میان طبیعت و فرهنگ نمیتواند باشد.

۱.نخست این شکاف شرطی لازم برای وجود فرهنگ و تمدن است چون این بدان معناست که تمام سائق های خشن ، و تمایل زا و ضد اجتماعی نوزاد چونان دیوی سخت تنوره کشان میتوانند به مکان دیگری ، به ناخودآگاه فرستاده شوند.

۲.دوم ، پویایی این شکاف به رابطه ی میان اجتماع و فرد شکل میدهد. به رابطه ی میان خواهش های کودکانه و فردی که در طول زندگی ما در همه ما پای میفشرد و تعهداتی که تمدن بر ما تحمیل میکند .
ناخودآگاه به ما اجازه میدهد که بیشتر قرارهای اجتماع مان را درونی کنیم و آنها را با خودمان دوره بگردانیم، و بگذاریم خودآگاهی با آن (بیش و کم) به پیش رود.

بنیاد روانشناسی و فلسفه

تازه ترین اخبار و مطالب در حوزه روانشناسی

گردآوری کننده: محسن میرزاآقا