کودک و نوجوان

تشویق کودک به مستقل بازی کردن – روش آموزش اتفاقی جهت تشویق کودک

 نظراتی درباره تشویق کودک به مستقل بازی کردن

تشویق کودک : مطمئن شوید که سرگرمی و اسباب بازی های جالب و مطابق سن کودک را در دسترس او گذاشته اید.
مطمئن شوید که کودک می تواند به راحتی به سرگرمی های خود دسترسی پیدا کند. اسباب بازی ها را در طبقات باز و پایین، در دسترس کودک بگذارید. به طور کلی، بهتر است سرگرمی های کودک را در مکان هایی قرار دهید که او بیشتر وقت خود را در آن جا می گذراند. این محل معمولا جایی است که اعضای خانواده بیشتر در آن جا می نشینند، یعنی در واقع همان اتاق نشیمن. اگر کودک دوست دارد اوقات خود را در کنار شما بگذراند، درست کردن یک اتاق بازی پر از وسایل و اسباب بازی های مختلف برای او تقریبا بی فایده است. اسباب بازی ها را در جعبه هایی نگذارید که در آن ها از بالا باز می شود، زیرا کودک به سختی می تواند اسباب بازی دلخواهش را پیدا کند. یک قسمت از قفسه آشپزخانه را که در سطح پایین قرار دارد، به او اسباب بازی هایی اختصاص دهید که کودک می تواند با آن ها بازی کند.

به کودک کمک کنید تا بازی را شروع کند.
از کودک بپرسید که دوست دارد با چه چیزی بازی کند. اگر چیزی انتخاب نکرد، چند اسباب بازی بیرون بیاورید و به او پیشنهاد کنید. گاهی اوقات باید به کودک نشان دهید چطور با یک اسباب بازی خاص بازی کند.

از روش آموزش اتفاقی جهت تشویق کودک به ادامه بازی استفاده کنید.
هنگامی که کودک شروع به بازی و یا سوال کردن می کند، به او واکنش مثبت نشان دهید.

هنگامی که کودک شروع به بازی می کند، با استفاده از “خروج استراتژیک” از صحنه خارج شوید.
به کودک پیشنهاد کنید کاری انجام دهد، سپس به او بگویید تا چند لحظه دیگر بر می‌گردید که ببینید تا کجا پیش رفته است. همیشه به کودک بگویید به کجا می روید. در ابتدا کودک را برای مدت خیلی کوتاهی، مثلا 20 ثانیه، تنها بگذارید. اگر کودک بی وقفه به بازی ادامه داد، برگردید و اجازه دهید کار خود را به شما نشان دهد. هدف اصلی این است که به تدریج مدت زمانی ره که کودک را تنها می گذارید طولانی تر کنید تا کودک به این مساله عادت کند که به او ملحق می شوید و سپس از بازی بیرون می روید بدون این که وقفه ای در بازی او به وجود آید. هر بار که به کودک سر می زنید، همیشه باید نظرات مثبت و سوالاتی را در رابطه با بازی کودک و این حقیقت که او به تنهایی مشغول بازی کردن بوده است، مطرح کنید.

به اعتراض های کودک به خاطر تنها گذاشتنش توجه نکنید.
اگر کودک به محض این که نی خواهید او را تنها بگذارید اعتراض می کند و از بازی کردن دست می کشد، فقط به او بگویید اگر این بازی را تمام کرده است، سرگرمی دیگری انتخاب کند و سپس او را ترک کنید و به اعتراض های او توجه نکنید.

کتاب برای همه پدرها و مادرها
متیو ساندرز ترجمه نوشین شمس
دامهایی که والدین در آنها گرفتار میشوند

روان نیوز (تازه ترین مطالب در حوزه روانشناسی)

بنیاد روانشناسی کودک و نوجوان